Coğrafi Konumu: İlçemiz, Burdur ilinin güneybatısındadır. İl merkezine uzaklığı 125 km’dir. Gölhisar, (Pırnaz, İbecik, Asmalı, Evciler, Karapınar  ve Hisaradı köyleri) Çavdır (Kozağacı ve Kızıllar köyü) ve Muğla-Fethiye (Çobanisa, Karaçulha Kasabası, Çamköy Kasabası, Gökben, Eldirek, Yayla Patlangıç Mah. Ören ve Paşalı köyleri) ilçeleriyle komşudur. İlçe merkezinin rakımı 1250 m’dir. İlçe Fethiye-Denizli karayolu üzerindedir.
 

Tarihçesi: 1. Dünya savaşında bölgede herhangi bir işgal olayı olmamıştır. Ancak 1911-1922 arasındaki savaş yıllarında birçok insanımız, bütün Türkiye’de olduğu gibi ya şehit olmuş ya da gazi olarak geriye dönmüştür. O kadar ki Çanakkale savaşlarında veya Yemen’de her sülaleden ortalama en az bir kişi savaşmış çoğu da geriye dönememiştir. Hatta o yıllarda cenazeleri bile kadınların defnettikleri ifade edilmektedir. İlçemizdeki şehit ve gazilerimizin anısına Dirmil Hacıyaran mevkiinde Dirmil Hacıyaran Şehitler ve Gaziler Anıtı; ilçemizden Emin Göçer çocukları tarafından yaptırılmış ve 10.08.2009 tarihinde açılmıştır.  1914’te  Muhtar Sarıhalil zade Hacı Mustafa ‘nın öldürülmesinden sonra onun eşi Ümmügülsüm Erkan uzun yıllar muhtarlık yapmıştır. İstiklal  savaşında yayınlanan Tekalif-Milliye emirleri gereğince toplanan malzemeler Göçer İsmail Ağanın develeriyle Burdur'a kadar taşınmıştır. Böylece Dirmil halkı İstiklal savaşına her anlamda destek vermiştir. Dirmildeki az sayıdaki gayri müslimler mübadele yasasından sonra Dirmili terk etmişlerdir. 1930 ve 1940’lı yıllar yoksulluğun had safhada olduğu bir dönemdir. Uzun bir savaştan çıkmış olan toplum, kısa sürede kendisini toparlayıp tekrar üretime hemen geçememiştir. Yıllardır ekilemeyen topraklar, el sanatları, küçük atölyelerin hemen faaliyete başlaması uzun zaman almıştır. İnsanların çoğu karın tokluğuna da olsa büyük toprak sahiplerinin kapısında çalışmak zorunda kalmışlardır. 1950’den sonra en önemli olaylardan birisi “Çiftçiye Toprak Kazandırma Kanunu” çerçevesinde Ali Çavuş “Eryavuz” un muhtarlığı döneminde yaylada Yalınova - Çeşmeönü arasının bütün köylüye tarla olarak dağıtılmasıdır.1950’den sonra tarımda makineleşmenin artması ve arazilerin küçük parçalara ayrılmasına bağlı olarak 1960’lı yıllardan sonra yurtdışına işçi göçü yaşanmıştır. Benzer durum 1980’li yıllardan sonra sahile sebzecilik ve inşaat malzemesi ticareti için gerçekleşmiştir. Yine aynı dönemlerde  farklı nedenlere bağlı olarak Dirmil’den dışarı giden sülaleler olmuştur. Karaoğlanlar, Toslar, Deli Ahmetler gibi. Dirmil’de 1955’ten İtibaren belediye kurulmuş ve ilk Belediye Başkanı da Kazaklardan  daha önceleri köy katipliği ve merkez camii imamlığı yapan Kamil Şentürk olmuştur. Batı Akdeniz’in bu şirin kasabası 1990 yılında hiç de alışamadığı bir isimle Altınyayla olarak ilçe olmuştur.
 

Ekonomisi: Altınyayla ilçesinin kuzeyinde Çalca tepesinde kireç yapımına elverişli dağda imal edilmektedir. Hemen hemen ilçenin geçim kaynağının yüzde ellilik kısmı buradan sağlanıyor denilebilir. İlk kireç yapımı 1900’lü yılların başında Merkez Camisinin yapımında kullanılmak üzerinde denemiş ve olumlu sonuçlanmıştır. Bundan sonra ilçede bu iş meslek halini almıştır. Hala kireç imalatının yapıldığı 10-15 kireç ocağı mevcuttur ve faaliyetine devam etmektedir.
 

Son zamanlarda yapılmaya başlanılan Kültür mantar yetiştiriciliği yoğun bir şekilde devam etmektedir.
 

Ulaşım Bilgileri: İlçemiz Burdur’a 125 km, Denizli’ye 120 km, Antalya’ya 150 km, Fethiye’ye 90 km uzaklıkta olup ulaşım ile ilgili her hangi bir sorun yoktur. 
 

İlçemizden  her gün Burdur, Denizli, Antalya ve Fethiye’ye otobüsler gitmektedir. İlçemizden turizmin merkezleri Antalya-Fethiye gibi alanlara  kısa sürede ulaşılabilmektedir.
 

İlçeye Ait Değerler:   
          

Tabiat varlıkları: Boncuk Dağı florası, Karanlıkdere Kanyonu, Değirmenderesi Kanyonu ve karstik alanları, Kırkpınar Yaylası
 

Koruma altında bulunan ağaçlar: Ballık Atasedir, Kocaçayır ve Kocapınar sedirleri,  Gülpınarı, Meydan, Meçitönü çınarları, Yayla oturak ardıçları
 

Tarihsel yapılar: Çatal Değirmenler, Cumayeri ve Köle Değirmenleri, Durasılar İbiş Efendi Evi, Durasılar Dibek Taş, Balboura, Gavur Beşiği, Höyük, Kırkpınar.
 

Dokuma varlıkları:  Deve, üçgöllü ve kıvrımlı kilim çeşitleri,  kara ve ala çul,  torba, heybe ve tuz torbası,  çuval ve harar,  aba ve çaşır,  turluk,  yün çorap ve kabalak,  ihram ve sofra bezi,  çocuk kolanı ve deve kolanı, paldım.
 

Yukarıdaki dokuma ürünlerinde kullanılan motifler tamamen Orta Asya Türkmen oymaklarının kullanmış oldukları motiflerin benzeridir.
 

İplerde kullanılan boya maddeleri yaklaşık 1/5 oranında bazı sabitleyiciler 4/5 oranında ise tamamen doğal ortamlarda üretilen kök boya ve türevlerinden oluşmaktadır.
 

Müzik ve sahne sanatları  varlıkları:
 

Sipsi: Türkiye’nin değişik bölgelerinde kullanılan  nefesli çalgılar envanterimizin önemli parçalarından biridir. Ancak Dirmil sipsisinin farkı, kullanılan malzeme ve tarihten günümüze akıp gelen büyük ustaların vermiş oldukları ses tonudur.  Dirmil sipsisine kulağı alışık olan bir müziksever ve kültür adamı bu sesin farklılığını anlayacaktır.